Jaskinia Chýnowska - trasa
Jaskinię zwiedza się z przewodnikiem i zwiedzanie jest bardzo forsowne fizycznie, na trasie jest prawie 400 schodów a różnica wysokości wynosi 42 m. Z tego powodu nie jest wskazana dla osób z chorobami serca i aparatu ruchowego.
Już w ścianie nad wejściem do jaskini uwagę zwiedzających przyciąga wykuta data (1863) upamiętniająca rok, kiedy zostały odkryte podziemia góry Pacova hora. Za metalową kratą, która sama jest już 9 m poniżej poziomu areału wejściowego, zaczyna się zejście na głębokość 32 m z początku korytarzem Vstupní (Wejściowy), skręcające po kilku metrach do korytarza Schwarzenberskiego. Z każdym ze stopni schodów, do budowy których wykorzystano tylko kamień z jaskini, zwiedzający dostaje się coraz głębiej do wnętrza góry. Ściany korytarza tworzy barwny, szaro-biało smugowany marmur z wtrąceniami zielono-czarnego amfibolitu. Chociaż schody są strome, pomimo to większość turystów zaskoczy widok, który otworzy się w dolnej części korytarza. Tzw. Czarcie schody na swoją nazwę naprawdę zasługują. Nie każdy pokonując je zauważy niezwykle czerwony strop nad sobą. Po przejściu przez kładkę za Piecem chlebowym pojawi się pierwszy przystanek na trasie: Žižkova střelba (Kanonada Żiżki) otrzymała swoją nazwę od zagłębień w stropie, przypominających otwory po kulach armatnich. Mocniejsze oświetlenie lepiej odkrywa też żywe kolory ścian jaskini.
Dominującym pomieszczeniem jest Kaplica świętego Wojciecha. Do jej zwiedzania nieodłącznie już należy odtwarzanie wstępnej części toccaty i fugi d-moll J. S. Bacha. Po włączeniu wszystkich świateł w skale pojawia się metalowy krzyż. Zastąpił on pierwotny krzyż drewniany, umieszczony tu przez kustoszy Muzeum Ziemskiego w Pradze już podczas pierwszego prowadzonego przez nich rozpoznania. Nad krzyżem znajduje się zachowany podpis jednego z odkrywców jaskini Jana Strnada z datą 14 lipca 1863. Absolutnie unikatowy jest szczyt kaplicy, gdzie powstało wiele formacji, tak zwanych „garnków", na kilku poziomach nad sobą. W westybule stoi kamienny czart jako przypomnienie ciężkiej pracy nad udostępnianiem jaskini. Po kilku następnych stopniach zejście kończy się na głębokości 51 m pod powierzchnią nad jeziorkiem Purkyňovo jezírko. Z ciemności niedostępnych części jaskini słychać wodospad, którym spływa podziemny potok, aby po dwóch dniach dostać się na powierzchnię. W północnej ścianie korytarza nie można nie zauważyć formacji nazywanych „oka", których kształt wynika z różnej rozpuszczalności minerałów. Swoją doskonałością zainteresuje zwłaszcza oko Purkyni [czes. Purkyňovo oko].
Wszystkie głębiej położone części jaskini leżą już poniżej poziomu wody. Od jeziorka Purkyňovo jezírko zwiedzający wspina się aż do Smoczej głowy. Za tą niecodziennie modelowaną dekoracją kiedyś trasa zwiedzania prowadziła dalej korytarzem Malovecká chodba aż do Czarciego jeziorka. Udostępnienie tej części jednak polegało tylko na osadzeniu kilku metalowych stopni. Dlatego dziś ta droga może być wykorzystana w razie konieczności jako wyjście ewakuacyjne. Współczesna trasa turystyczna prowadzi dalej korytarzem Łączącym do Ogniska czarownic. Podświetlone druzy kalcytu stwarzają wrażenie prawdziwego płonącego ognia. Za ogniskiem leżą tylko dwa duże stalaktyty, pochodzące z otworów krasowych zniszczonych w wyniku wydobycia w kamieniołomie na górze Pacová hora. Największy z nich jest dziś w sobiesławskim muzeum i mierzy 157 cm. Po pokonaniu ostatnich stu stopni zwiedzający wraca do areału wejściowego.
